Odwiedzanie miejsc kultu religijnego ma długą tradycję i związane jest z
szczególnymi miejscami na mapie religijnej i historycznej regionów,
państw czy kontynentów. Ma swoją bogatą historię i związane jest z
różnymi postaciami czy to świętych, czy z Matką Bożą czy Chrystusem.
Ma na celu pogłębienie wiary ale także wymiar turystyczny, gdyż
nierzadko obiekty które są odwiedzane maja charakter zabytkowy.
Stąd grupka parafian z Samoklęsk i Turu udała się 14 czerwca 2025 do
Pakości, Markowic i Inowrocławia na pielgrzymkę.
Według źródeł, które pomysł utworzenia w Pakości Nowej Jerozolimy
pochodzi od proboszcza tego miasta, księdza Alberta (niektóre źródła
podają Adalbeta, Woyciecha) Kęsickiego. Okres jego przybycia i posługi
duszpasterskiej w parafii pakoskiej zbiega się z zakończeniem
kontrowersji międzywyznaniowych w mieście. Proboszcz, przedstawiony w
kronice klasztornej jako gorliwy duszpasterz, w celu umocnienia
pobożności wiernych, ożywienia i rozwinięcia kultu Ukrzyżowanego, w 1628
roku wyznaczył, na podstawie dzieła Adrychomiusza, ścieżki odwzorowujące
szlaki jerozolimskie a drewnianymi krzyżami oznaczył miejsca
poszczególnych stacji. On to, wiosną 1628 roku, odprawił pierwsze
nabożeństwo. Pomysł takiej formy pobożności od razu spodobał się
właścicielom miasta rodzinie Działyńskich tak bardzo, że podarowali
własne tereny, na których dokonywała się celebracja. Darowizna dotyczyła
zarówno miejsc, na których znajdowały się krzyże, wraz z otaczającymi je
placami, jak i wolnych przejść między poszczególnymi stacjami. W celu
zapewnienia ochrony prawnej fundacji, a także by otrzymać zatwierdzenie
tej formy kultu, ksiądz Kęsicki zwrócił się do arcybiskupa, aby
powierzyć franciszkanom miejsce pod konwent i kościół. Dokonawszy oceny
przypadku i skontrolowawszy dokumenty darowizny, oficjalnym pismem
datowanym 5 marca 1631 roku, potwierdził fundację Kalwarii w Pakości.
Objęcie w posiadanie nowej placówki dokonało się 22 grudnia 1631 roku,
przy zachowaniu przepisów prawa i zwyczajów tamtego czasu, w obecności
komisarzy upoważnionych do tego aktu przez Arcybiskupa gnieźnieńskiego,
Prymasa Polski Jana Wężyka. Kalwaria obecnie liczy kilkanaście kaplic
gdzie szczególnie w Wielkim Poście odbywają się nabożeństwa
wielkopostne.
Kolejnym miejscem na trasie pielgrzymki były Markowice to Sanktuarium
maryjne Matki Bożej Królowej Miłości i Pokoju Pani Kujaw, gdzie w
głównym ołtarzu znajduje się figura Matki Bożej. Ciekawostką jest to,
jak zaznaczył ks. Prymas Kardynał Stefan Wyszyński podczas koronacji, że
Matka Boża nigdy nie opuściła tego miejsca, że jest więc ona Matką Bożą
„upartą”.
Na koniec zawitaliśmy do Inowrocławia do Solanek. Park uzdrowiskowy
stanowi serce tego miasta, bowiem bogactwem tej miejscowości od wieków
jest sól. Wyjątkowy mikroklimat sprawia, że mnóstwo kuracjuszy
przyjeżdża tutaj, aby wypocząć i zregenerować swoje zdrowie. I my
dołączyliśmy do tego grona, przechadzając się po przepięknym parku,
wśród alejek ozdobionych kwiatami, oczkami wodnymi. Można było usiąść na
ławeczce i powdychać przy tężniach solnego powietrza. Napić się kawy czy
coś zjeść.
Podczas pielgrzymki doświadczyliśmy mnóstwo wrażeń i tych duchowych i
tych, które przyniosły regenerację naszych ciał. Zwiedziliśmy ciekawe
miejsca związane z historią regionu i naszej ojczyzny.
