Menu
Strona internetowa Parafii p.w. św. Stanisława Kostki w Turze pełni funkcje informacyjne. Za jej pośrednictwem chcemy pełniej informować o życiu i działaniach naszej wspólnoty parafialnej.
Zapraszamy wszystkich parafian do czynnego tworzenia jednej wielkiej Bożej rodziny.
Oto za chwilę przystąpię do ołtarza Bożego, do Boga, który rozwesela młodość moją, do świętej przystępuję służby, chce ją dobrze pełnić. Proszę Cię, Panie Jezu, o łaskę skupienia, by myśli moje były przy Tobie, by oczy moje były zwrócone na ołtarz, a serce moje oddane tylko Tobie. Amen.
Boże, którego dobroć powołała mnie do Twojej służby, spraw, bym uświęcony uczestnictwem w Twych tajemnicach, przez dzień dzisiejszy i całe me życie szedł tylko drogą zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Panie, oto stoję wobec wielkiej tajemnicy Twego Słowa,
które mam przekazywać innym.
Pomóż mi być najpierw dobrym słuchaczem
i świadkiem Twego Słowa.
Oczyść moje wargi od wszelkiej nieczystości,
uczyń mnie swoim narzędziem,
bym mógł nieść Cię ludziom
w sercu, w dłoniach, na wargach.
Amen.
Króluj nam, Chryste!
Zawsze i wszędzie!
Króluj nam, Chryste, zawsze i wszędzie.
To nasze rycerskie hasło.
Ono nasz zawsze prowadzić będzie.
I świecić jak słońce jasno.
Naprzód przebojem, młodzi rycerze,
Do walki z grzechem swej duszy.
Wodzem nam Jezus w Hostii ukryty.
Z Nim w bój nasz zastęp wyruszy.
Pójdziemy naprzód, naprzód radośnie,
Podnosząc w górę swe czoła.
Przed nami życie rozkwita w wiośnie.
Odważnie, bo Jezus woła.
Ministrant jest pomocnikiem przy sprawowaniu Mszy świętej i podczas innych nabożeństw liturgicznych. Łacińskie słowo ?ministro, ministrare? znaczy ?służyć, usługiwać?. Służymy Bogu, kiedy przyczyniamy się do tego, aby liturgia była piękna. Słowo ministrant wskazuje szczególnie na służbę we Mszy świętej. Zatem ministrant usługuje kapłanowi, gdy przygotowany jest ołtarz i dary ofiarne potrzebne do sprawowania ofiary Mszy świętej.
Ministrant jest również tym, który niesie znaki, czyli pewne określone przedmioty, które w liturgii są niezbędne. One to przedstawiają i wskazują zebranym ludziom inną rzeczywistość. Ponadto ministrant jest także tym, który sam powinien być wyraźnym znakiem, a mianowicie, poprzez służenie winien wskazywać, iż każde nabożeństwo liturgiczne sprawowane w kościele jest nie tylko sprawą kapłana, lecz sprawą całej parafii oraz wszystkich wiernych.
Strój liturgiczny ministranta , podobnie jak szaty kapłana podczas sprawowania liturgii, pokazują wierzącym, że zgromadzenie w Kościele nie jest zwyczajnym zgromadzeniem, lecz jest szczególną wspólnotą wierzących w Chrystusa.
Uczestniczyć w liturgii jest równoznaczne z tym, iż trzeba współdziałać i współtworzyć ją, czyli trzeba się w pełni zaangażować.
1. Ministrant jest pomocnikiem przy sprawowaniu Mszy Świętej i podczas innych nabożeństw liturgicznych. Ministrant usługuje księdzu, gdy przygotowywany jest ołtarz i dary ofiarne potrzebne do ofiary Mszy Świętej.
2. Ministrant jest tym, który niesie znaki. Ministrant niesie pewne określone przedmioty, które dla liturgii są niezbędne. Są to przedmioty, które dla liturgii mają szczególne znaczenie. One mają ludziom wierzącym coś przedstawić i wskazać na inną rzeczywistość.
3. Ministrant powinien sam być znakiem. Ministrant przez służenie wskazuje, że każde nabożeństwo liturgiczne sprawowane w kościele, jest nie tylko sprawą kapłana, lecz sprawą całej parafii i wszystkich wiernych!
Akolita – osoba przygotowująca ołtarz i dary ofiarne oraz pomagająca w rozdawaniu Komunii św. i udzielaniu Komunii Chorych. Potocznie nazywa się tak ministranta niosącego świece.
Akolitki – lichtarze z płonącymi świecami, niesione obok krzyża na procesjach oraz używane podczas czytania Ewangelii.
Alba – długa, biała szata liturgiczna przeznaczona dla kapłana i służby liturgicznej.
Ambona – miejsce gdzie jest czytane Pismo św. i są głoszone kazania lub homilie.
Ampułki – to naczynia liturgiczne w których jest umieszczone wino i woda.
Antyfona – refren, który rozpoczyna i kończy psalm w liturgii godzin.
Apostolat – urząd głoszenia Ewangelii.
Absyda – półkolista wnęka w ścianie Kościoła.
Aspersja – pokropienie wiernych wodą święconą.
Asysta – diakon lub dwaj diakoni towarzyszący biskupowi lub kapłanowi w uroczystej celebracji.
Baldachim – ozdobna osłona z materiału niesiona nad Najświętszym Sakramentem.
Biret – nakrycie głowy duchownych katolickich.
Biskup – zwierzchnik Kościoła lokalnego (diecezji).
Brewiarz – księga do odprawiania modlitwy uświęcenia dnia (liturgii godzin) przez duchownych i świeckich.
Bursa – sztywna torebka do zawieszania na szyi, na naczynie z Komunią Chorych.
Celebrans – osoba przewodnicząca zgromadzeniu liturgicznemu.
Ceremoniarz – osoba przygotowująca i koordynująca różne posługi oraz dbająca o harmonijny przebieg uroczystości.
Chrzcielnica – naczynie z metalu, kamienia lub drewna w którym przechowuje się wodę do Chrztu św.
Ciemnica – miejsce w Kościele gdzie przechowuje się Najświętszy Sakrament w noc z Wielkiego Czwartku na Wielki Piątek.
Cingulum – pasek do przepasywania alby, element stroju liturgicznego.
Cyborium – puszka do przechowywania Eucharystii pod postacią chleba.
Kielich – naczynie liturgiczne w którym podczas Mszy św. składa się wino do konsekracji.
Konfesjonał – miejsce sprawowania sakramentu pokuty.
Krzyż procesyjny – krzyż przeznaczony do noszenia w czasie procesji.
Kustodia – mała puszka przeznaczona do przechowywania Najświętszej Hostii, która jest przeznaczona do monstrancji.
Ministrant – członek ludu Bożego, który wykonuje posługę przy czynnościach liturgicznych.
Monstrancja – przedmiot liturgiczny w którym umieszcza się Hostię w celu adoracji lub procesji.
Ołtarz – stół przy którym składa się Najświętszą Ofiarę i przy którym rozdziela się Ciało Pańskie.
Oracja – uroczysta modlitwa odmawiana przez kapłana w imieniu wiernych.
Ornat – wierzchnia ozdobna szata liturgiczna kapłana odprawiającego Mszę św.
Palka – niewielki kawałek usztywnionego płótna służy do nakrywania kielicha mszalnego.
Paschał – świeca symbolizująca Zmartwychwstałego Chrystusa.
Pastorał – ozdobna laska używana przez biskupa jako symbol posługi pasterskiej otrzymanej od Chrystusa.
Patena – naczynie liturgiczne na którym składa się w czasie Mszy św. chleb do konsekracji.
Prezbiterium – część Kościoła gdzie znajduje się ołtarz główny.
Relikwiarz – ozdobne naczynie w którym przechowuje się relikwie.
Sedilia – siedzenia dla celebransa i tych, którzy mu usługują.
Stuła – część stroju liturgicznego.
Tabernakulum – miejsce w Kościele, gdzie przechowuje się Najświętszy Sakrament.
Welon – okrycie wierzchnie celebransa w czasie uroczystego błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.
© 2022 Parafia Rzymskokatolicka p.w. św. Stanisława Kostki w Turze. Wszystkie prawa zastrzeżone.
Realizacja:
