Żywy Różaniec to ruch modlitewny w Kościele katolickim, zapoczątkowany przez Pauline-Marie Jaricot w XIX wieku. Jego celem jest wspomaganie misji poprzez codzienne odmawianie jednej dziesiątki różańca przez każdego członka, tworząc w ten sposób „żywą różę” odmawiającą cały różaniec.
• Wspólnota modlitewna:
Skupia się na odmawianiu różańca w intencji Kościoła, misji i różnych potrzeb duchowych.
• Formacja duchowa:
Zachęca do częstego przystępowania do sakramentów i pogłębiania życia duchowego.
• Misja:
Członkowie starają się szerzyć kult Maryi i angażować w działalność apostolską.
• Róże:
Wspólnoty Żywego Różańca, zwane różami, składają się z 20 osób, z których każda zobowiązuje się do odmawiania jednej dziesiątki różańca dziennie, co razem tworzy pełny różaniec.
• Intencje:
Wszystkie róże odmawiają różaniec w tej samej intencji, która zmienia się co miesiąc.
• Obowiązki członków:
Do podstawowych obowiązków należy odmawianie dziesiątki różańca, udział w miesięcznej zmianie tajemnic, częste przystępowanie do sakramentów oraz przykładne życie chrześcijańskie.